Utrecht ziet ze vliegen

Bijna onzichtbaar zijn ze. Bijna, maar niet helemaal. Laatst stond Marc van der Voorn, één van onze bloggers, bij het verkeerslicht te wachten en was hij er getuige van dat iemand het zag...een RVS-vogeltje dat achteloos is neergestreken op een verkeersbord. "Moet je kijken, een vogeltje, wat leuk", had de fietser gezegd. Een simpele opmerking. Maar Marc werd er innig tevreden van. Zijn doel was bereikt. Stadspoëzie Sinds een dag of acht zijn de innemende vogeltjes te zien. Voor wie er een beetje oog voor heeft. Marc van der Voorn is ontwerper van onder meer designlampen en verantwoordelijk voor deze Popup-art, of stadspoëzie zoals hij het noemt. Voor een lamp waarbij een vogeltje op de rand zit had hij de vogeltjes ontworpen. Toen de constructie van de lamp veranderde, bleef hij met een stuk of twintig beestjes zitten. Dat wilde hij niet zomaar laten gebeuren. "Ik heb ze nu als het ware aan de stad Utrecht gedoneerd’’ zegt hij. Anders kijken En zo kan het gebeuren dat voorbijgangers bij verkeersborden op drukke verkeersknooppunten twee mensen geconcentreerd in de weer zien met onduidelijke bezigheden. Dat zijn Marc en zijn oud-stagiere Phebe Lilian die op een trapje een vogeltje plaatsen. Zoals op het Nijntjepleintje, vlakbij de Zandbrug over de Oudegracht. En bij het verkeerslicht op een van de drukste plekken van de stad: de oversteek bij het Vredenburgviaduct. "Plekken die geschikt zijn voor een onbevangen moment", zegt Marc. Zijn doel is eenvoudig: mensen een glimlach ontlokken. Eventjes maar. "Hoeveel verkeersborden zijn er niet die iets van ons willen. Sla linksaf, stop hier, rij zus, doe zo. Ik hoop dat mensen even een beetje anders kijken, dat is wat ik ervan hoop. Een oefening in anders kijken, zoiets". De Utrechtse ontwerper heeft zich laten inspireren door een collega die in Londen was gegrepen door dergelijke ‘kunst’ in de openbare ruimte. Boven op bushokjes stonden biggetjes van steen of een bronzen duif. Alleen te zien door mensen die bovenin een rode dubbeldekker zaten. Zodat het hun momentje werd. Zij zagen het. En niemand anders. Marc: "Net als in Utrecht de hartjes en klavertjes vier op de verkeerslichten. Je moet er niet te veel over zeggen eigenlijk. Het moet ook poëzie blijven". Hoe het met zijn eigen rvs-vogeltjes gaat aflopen, blijft de vraag. Mogen ze blijven zitten bijvoorbeeld? Marc: "We gaan hett zien. Ik heb ze letterlijk losgelaten". Bron: AD / Bert van den Hoed