Eindhoven vierde vorige week het achtjarige bestaan van de Dutch Design Week simpelweg door wederom een veelvoud van verfijnde, vernieuwende en soms verbluffende ontwerpen van eigen bodem te laten zien. Jong en oud(er) talent liet in meer dan vijftig exposities hun werk zien aan de wereld.
De belangrijkste locaties met dagvullende exposities op Strijp-S en in de Witte Dame (design academy), werden omringd door kleinere exposities waar je heen kon middels de speciale DDW taxi tegen een tarief van 1,50 euro. Op de expo’s was volop aandacht voor traditie, ambacht en natuurlijke materialen die weer waren gegoten in een strak ‘design’ jasje.
Zo lagen er in Het Klokgebouw briefkaarten uit Japan die bestonden uit 2.5 mm dikke plankjes 100% afbreekbaar materiaal, waarin graszaden waren gezaaid in de vorm van een groet. Na ontvangst van de kaart kon deze ‘geplant’ worden en werd na enkele weken de tekst leesbare in het gegroeide gras. Hopelijk was de desbetreffende verjaardag dan niet langst verstreken…
Ook was er een machine van Thomas Traxler te zien, die in 1 dag een zitobject spon. Dit gebeurde onder invloed van zonne-energie, die het garen liet draaien en tegelijkertijd verfde. De hoeveelheid zonne-energie bepaalde de kleurintensiteit van de draad van het object. Hierdoor ontstonden unieke objecten, afhankelijk van de locatie en tijdstip waarop de machine fabriceerde!
Maar er mocht ook een blik worden geworpen in de gaarkeuken van een al bekender DD duo. Kiki van Eijk en Joost van Bleiswijk stelden hun krabbels, schetsen en eerste maquettes in hun atelier open voor publiek. In een aangrenzende ruimte van deze initiële hersenspinsels en uitprobeersels waren de, eerder niet te doorgronden, prachtige eindresultaten te bezichtigen. ‘Zo makkelijk is het dus’ zag je een enkele naïeve bezoeker na de onthullingen denken.
Naast de expo’s vonden er workshops, lezingen, prijsuitreikingen en natuurlijk de bijbehorende feestjes plaats. Negen dagen lang was Eindhoven in de ban van het designvirus dat effectief om zich heen greep. Het is te hopen dat het virus sterk genoeg is om de trans-Atlantische vlucht te maken, zodat Eindhoven zich ‘World Design Capitel 2012’ mag gaan noemen.
Ook was er een machine van Thomas Traxler te zien, die in 1 dag een zitobject spon. Dit gebeurde onder invloed van zonne-energie, die het garen liet draaien en tegelijkertijd verfde. De hoeveelheid zonne-energie bepaalde de kleurintensiteit van de draad van het object. Hierdoor ontstonden unieke objecten, afhankelijk van de locatie en tijdstip waarop de machine fabriceerde!
Maar er mocht ook een blik worden geworpen in de gaarkeuken van een al bekender DD duo. Kiki van Eijk en Joost van Bleiswijk stelden hun krabbels, schetsen en eerste maquettes in hun atelier open voor publiek. In een aangrenzende ruimte van deze initiële hersenspinsels en uitprobeersels waren de, eerder niet te doorgronden, prachtige eindresultaten te bezichtigen. ‘Zo makkelijk is het dus’ zag je een enkele naïeve bezoeker na de onthullingen denken.
Naast de expo’s vonden er workshops, lezingen, prijsuitreikingen en natuurlijk de bijbehorende feestjes plaats. Negen dagen lang was Eindhoven in de ban van het designvirus dat effectief om zich heen greep. Het is te hopen dat het virus sterk genoeg is om de trans-Atlantische vlucht te maken, zodat Eindhoven zich ‘World Design Capitel 2012’ mag gaan noemen.
Laat een reactie achter
Deze site wordt beschermd door hCaptcha en het privacybeleid en de servicevoorwaarden van hCaptcha zijn van toepassing.