Een man en zijn eiland

Voor de meeste mensen mogen de Canarische Eilanden verre van een culturele bestemming zijn maar als je naar Lanzarote gaat kun je nog wel eens voor een verrassing komen te staan. En dat dankzij één briljante man: César Manrique (1919 – 1992). Hij was kunstenaar, ontwerper en architect die de traditionele dorpen van het eiland beschermde tegen de kwalijke kanten van massatoerisme en tegelijk het eiland van moderne cultuur voorzag. Wit, witter, witst Het valt gelijk op als je vanuit je vliegtuigraampje naar het eiland beneden kijkt. Vrijwel alle bebouwing is wit en niet hoger dan twee of drie verdiepingen. Zoals het er eigenlijk al eeuwen was. Dankzij de inspanningen van Manrique ziet een soort welstandscommissie er op toe dat die traditie niet gebroken wordt, ondanks de honderdduizenden toeristen die het eiland jaarlijks aandoen. En wat steken die witte dorpen mooi af tegen het overwegend dorre en zwarte lavalandschap. Als je vervolgens denkt dat het Lanzarote een soort openluchtmuseum is geworden, dan heb je het mis. Het blijkt dat de traditionele manier van bouwen uitstekend samengaat met moderne vormgeving. Ook dat heeft Manrique voor elkaar gekregen. Leven in Lava Hij heeft een aantal architectonische parels op het eiland achtergelaten. Zo is er zijn eigen huis dat inmiddels een museum is: helemaal op en in de lavavelden gebouwd. Een aantal ondergrondse vulkanische bubbels heeft hij op magische wijze tot zitkamers omgetoverd. Voormalig huis, nu museum Fundación César Manrique in Tahiche Zitkamer in vulkanische luchtbel in voormalig huis, nu museum Fundación César Manrique in Tahiche Zwembad bij voormalig huis, nu museum Fundación César Manrique in Tahiche Ook zeer de moeite waard zijn de verschillende restaurants met spectaculaire uitzichten zijn van zijn hand. Vijfsterren hotel ‘Gran Meliá Hotel Salinas’ in Costa Teguise Restaurant en Belvedère in Timanfaya Nationaal Park Een ander hoogtepunt in zijn oeuvre zijn de zogenaamde Jameos del Agua: een natuurlijke lavagrot die hij op spectaculaire en toch ingetogen manier voor het publiek toegankelijk heeft gemaakt.

Jameos del Agua Bij al die boeiende ruimtes zou je bijna vergeten dat Manrique op de eerste plaats vooral kunstenaar was. In zijn voormalige huis maar ook in andere gebouwen hangen en staan zijn abstracte kunstwerken: schilderijen, sculpturen en tekeningen. Wandmozaïek in Tahiche Zijn veelzijdigheid blijkt ook nog eens uit de talrijke, metershoge windmobielen die je op het eiland tegenkomt. Fascinerend om te zien hoe op Lanzarote traditie en moderniteit elkaar niet uitsluiten maar juist samenvloeien tot iets prachtigs.